Robert Greenleaf navodi kako je proučavanje liderstva započelo tek u prvoj polovici 20. stoljeća. Te prve teorije (teorije o osobinama) su usmjeravane na lidere i uzajamno djelovanje lidera i članova njegove grupe (teorije o ponašanju - biheviorizam).
1. Teorije o osobinama
Proučavanje liderstva 1920-ih i 1930-ih godina bila su usmjerena na osobine lidera - karakteristike koje su mogle izdvojiti lidera od nelidera. Namjera je bila da se izoliraju osobine koje lider posjeduje, a koje ne posjeduje lider. Iako se na početku pokazalo nemogućim da se utvrdi set osobina koji bi uvijek izdvajao lidera od nelidera u kasnijim pokušajima je utvrđeno sedam osobina. One su povezane s efektivnim liderstvom uključujući: energiju, želju da vodi, poštenje i integritet, samopouzdanje, inteligenciju, relevantno znanje za konkretno radno mjesto i dodatne osobine. Istraživači se slažu s tim da same osobine nisu dovoljne da bi se objasnilo efektivno liderstvo jer objašnjenja koja su isključivo zasnovana na osobinama ignoriraju uzajamno djelovanje lidera i članova njegove grupe, kao i faktore situacije. S tim u vezi, posjedovanje odgovarajućih osobina je povećalo vjerojatnoću da pojedinac može postati efektivan lider.
2. Teorije o ponašanju
Proučavanje liderstva od kasnih 1940-ih do sredine 1960-ih bilo je koncentrirano na izabrane oblike ponašanja koje su lideri ispoljavali. Istraživači su se nadali da bi pristup teorije o ponašanju mogao pružiti više definiranih odgovora o prirodi liderstva nego što su to pružile teorije o osobinama. Teorije o liderstvu su identificirale ponašanje kao faktor različitosti između efektivnih i neefektivnih lidera.
Nema komentara:
Objavi komentar